تلو (انجیر کوهی) از کوهستان تا سفره

دیارمهر: انجیر کوهی به اسم محلی *تلو*،درختی خُود رو که در روزنه ی صخره و کوه می روید و در برابر سرما و گرما مقاوم است؛
این گونه ی انجیر در موسم بهار مورد توجه ساکنان منطقه قرار می‌گیرد.
کوه و صخره را می پیمایند تا به درخت انبوه *تلو* برسند در دامنه کوه نسیم خنکی میوزد خستگی کوه پیمایی را از تن خارج می کند! با چیدن برگ و میوه آن و بستن کوله بار، اندوخته های امروز خود را به خانه می برند؛البته با چاشنی تُرشوک های سبز و نارنجی، که در دره های سفیدپوش از سنگلاخ های رسوبی سردرآورده اند.
برگ های زبر و سبزرنگ تلو را با حوصله از یکدیگر جدا می کنند و پس از شستن و آبکشی جهت طبخ با مقداری‌آب، آن را در قابلمه می گذارند و تا زمانی که خوب پخته و نرم شود روی اجاق گاز می ماند، سپس آن را همراه ترشوک یا دانه های ترش انار در هاون می کوبند و با پیاز سرخ کرده مخلوط می کنند و آماده ی تناول می شود؛

مزه ی تُرش ، خاص و لذیذی دارد،خواص دارویی فراوانی از تلو ذکر شده است
بزرگتر ها خصوصیت بارز آن را تقویت و پاکسازی سیستم گوارش گفته اند؛
به همین دلیل مردمان دیارمان قدم را دل کوه نهاده و خود را مهمان طبیعت ‌پاک و دلنواز می کنند،تا ازاین نعمت خدادادی و ارزان و مفید استفاده کنند.

دیارمهر/ بهار ۹۹

عکس: عبدالصمد شهریاری