«حاج کرو»

«حاج کُرو»

روایتی طنز از شیوع ویروس کرونا در ایران

نوشته سهراب فرخی

اختصاصی دیارمهر: نهاتریا میگفتن: سه مشد ، سه کربلا، قم و قم و قم ، «حاج رمضون»
یعنی اگه یه نفر سه بار مشهد بره زیارت آغا امام رضا، سه بار کربلا مشرف بشه و سه بار پابوس حضرت معصومه تو قم بره ، صواب یه حج رو برده و میشه بهش بگی حاجی فلانی

حالا نَقلِ ای مهمون ناخونده عیدی کشورمونه،
اونقد ناخونده و نچسسب و خسته کننده ، حتی یه چی بدتر از قوم وخویشای برازگونیمو که هرر سال عید چهار پنج روز قبل از سال تحویل میومدن ولات و تااا پسین سیزه وُ در حاضر نبیدن سری وُ خونه زندیشون هم بزنن،
تو شناسنامه اسمش «کوید ۱۹» هس
ولی تو خونه صداش میزنن «کرونا»

کرونا خان قم خو ولات خوشه، زادگاهشه،
مشهد هم خو ماشالله جونش به همراه گیلان و مازندران و تهران همو روز اووولی صاااف داده،

خوتی پُوتی اُشنفتمه که علیرغم تمهیدات شدید امنیتی و بهداشتی و بستن مرزها به روی ولی نعمتان ایرانی توسط کشور دوست و برادر عراق، تو مرز اونا هم خو داغُل کرده،
پس خاطر جمع وُ دلِ رااحت میتونیم صداش کنیم «حااج کرونا»

حضرات چینی د پوی حاج کرونای بزرگوار ما خیلی صمیمی و از خوترن ،
و طبق همو قانون نانوشته ، که هر چی صمیمی تر، اسم، مخفف تر و خومونی تر، کوید ۱۹ خو هیچ، حاج کرونا و کرونا هم به کنار، بُنگش میدن «کرو»

حاج کرو کشور به کشور، استان به استان، ولات به ولات همه جا شی پا نهاده، ولی به بهونه ای که هواتون گرمه بوشهر ما نظر نمیاره، عامو هرگسسلا تو سر بوای بواش بیا، میخااام آجررت صلا بیاا

ولی خومونیما
خومو سیچه ایقه تو هم در رفتیمه؟
مث دیم که از یک ماه نهاتر شروع میکه خیر نعره و کشک و روغن خااش و رِک و رو جمع کردن و تویزه پر نون کردن سی مهمونای عیدی ،

هی او میگه نمیام و هی ماا بیشتر حرص میزنیم سی خریدن دستکش لاتکس و ماسک فیلتر دار و الکل هفتاد درصد و مایع دتول،

خرزهله هم خو مهر اورده
میفهمی کی میگوم خو؟؟
V.behdasht
یعنی رووزی هفتاد مرتبه سراغ میگیره و میگو نگرانتم، ری هم ری هم پیامک میده که دساات پاااک بشو، افتینت نکش وُ دماغت، چیشت نپلکن، و ..
بین خومو بو،
تلفن یکی رفیقام ورداشتوم، یواشکی شماره سامانه وزارت بهداشت به نام «نفس» ذخیره کردوم،🙈 ….
دیروز با خانمش رفتن محضر😞

استفاده از تجهیزات بهداشتی هم خو داستاانیه سی خوش

همی امروز صب
دستکش لاااستیکی افتو زده وی توش بوش راساویده وی نفسم گرفت سرفه افتادوم، ماسک فیلتر دار نو همی ده دقه پیشش پونزده هزارتومن خریده ویدوم دلوم نمیومه توش سرفه کنوم ، ماسکم زدوم کنار سه چارتا سرفه خشششک کردوم و دوباره ماسکم زدوم،

هنو چند قدم نرفته بیدوم که یکی بچه های ولات دیدوم، گفتم اگه الان پاش دست ندوم یا روبوسی نکنم میره ولات میگه فلانی بوشهر دیدوم تحویلم نگرفت ، ماسکم زدوم کنار و بغلش کردوم،
سی محکم کاری یه دو سه تا هم بیشتر از معمول به روبوسی ادامه دادم تا دیگه جای هیییچ شک و شبهه ای در خااکی بودنم باقی نمونه و در مظان اتهام عدم گرمگیری و خوش و بش با همولایتی خارج از حوزه دیار ، قرار نگیروم.

ماشالله کادر درمانی هم خو چک همه چی ول کردنه چسپیدنه وُ کرونا

تو سنگی یه پرایدی زده بی یه بچه ده پونزده ساله ای ، سر و دس و پا همه خرررد و مخورد، خین مث لوله ی افتوه ازش میرفت، زنگ زدمه اورژانس خبر میدوم که جلدی خوتو برسنین،
میگو چی شده آقا؟؟ میگوم تصادف
یه جهلی کرد با اوقات تهلی گوشی زد زمین گفت تصااااادف؟؟؟ مو خیال کردوم کسی وخشه کرده،

متوجه ای چ میکوم؟؟
دمشو نمیگیره، وُ کلاسشو نمیخاره امبولانسی روشن کنن و لااک لیییک لاااک لیک ، بیان تصادفی بار کنن،
…..

من نیز به نوبه خودم به خونواده هایی که عزیز از دست دادن تسلیت عرض میکنم و امید دارم مردم عزیز کشورمون هرچه زودتر در سایه همدلی و رعایت نکات بهداشتی از شر این ویروس مرموز و لعنتی خلاص شن ، و به محضر کادر پزشکی و درمانی کشورمون که توی خط مقدم این نبرد سخت هستن عرض خسته نباشید و خدا قوت دارم.

سهراب فرخی—اسفندماه ۹۸

حق نگهدار
عزت زیاد