برای محمد محبی به مناسبت اولین بازی ملی

دیارمهر: برای محمد محبی به مناسبت اولین بازی ملی

شاید برای خیلی ها وقتی با یک چرخش شجاع را جا گذاشتی و بیرانوند را مقهور کردی یک پدیده نوظهور و ناشناخته بودی ولی برای من ،

چند سال پیش وقتی روی سکوهای سیمانی ورزشگاه پیر شهید بهشتی در کنار پدرت برای اولین بار در قامت بازیکن نوجوانان شاهین بوشهر مقابل ملوان انزلی تمام نشانه های بزرگی در فوتبال را در ساده ترین حرکاتت دیدم آغاز شدی،
همان روز به پدرت گفتم خیلی زوود لباس خوشرنگ تیم ملی را برتنش خواهیم دید

شادمانی بابت گل زیبایت به پرسپولیس و بازگشایی دروازه بیرانوند برایمان کااملااا ورای رنگهاا و علایق و دلبستگی هامان بود، قرمز ها ذوقش را کردند و آبیها آرزو کردند یکی هم برای سید حسین حسینی در هفته دوازدهم کنار بگذاری.

برای دلربایی از مارک ویلموتس شش هفته برایت کافی بود و خوشتیپ بلژیکی بر نوک پنجه های پا ، بلند شد ، تمام ستاره های ریز و درشت فوتبالمان را کنار زد و از ته صف تو را برداشت .
یا شااید اینگونه بگویم که تو از ته صف ستاره های ریز و درشت را کنار زدی و خودت را به اول صف رساندی،

حتی آنهایی که تمام متن و حاشیه فوتبال را دنبال میکنند هم اینقدر با هیجان پای بازی تیم ملی با کامبوج نمی نشستند، اما دیروز بازی با کامبوج برایمان رنگ و بو و حال و هوای دیگری داشت،
در آغاز شاید انتظار میکشیدیم که دوربین نیمکت تیم ملی را نشان دهد و دلخوش به این بودیم که لحظه ای ببینیمت، از آن جنس انتظارهایی که سالها پیش علی کریمی را بر روی نیمکت بایرن مونیخ یا مهدی پاشازاده را بر روی نیمکت بایر لورکوزن جستجو میکرد.

اما وقتی نامت را در ترکیب اولیه دیدیم همه چیز عوض شد ، حتی در نماهای لانگ شاتی که ازبازی داده میشد اعضای خانواده ها از هم سبقت میگرفتند تا انگشت روی تصویرت بگذارند و به دیگران نشانت دهند: «ایناهاش»

گل که زدی از جا پریدنمان جنسش با تماام پرش های قبل فرق میکرد،
غرورانگیز تر از به هوا پریدن برای گل خداداد به استرالیا ، خاطره انگیزتر از گل استیلی به امریکا، شیرین تر از گل فرهاد به علیرضا حقیقی و حتی هیجان انگیزتر از گل سوم ایمون زاید به رحمتی،

اینجا شاادی وغرور در هم آمیخته بود،
وقتی برای گل دومت به هوا پریدی
همه ماا با تو بلند شدیم،
سر که به عقب بردی و با نهایت توان ضربه زدی انگار تمام نداشته ها و عقده های خفه شده در گلویمان، همممممه آمال و آروزی چندین نسل فوتبالی مان را با تو بر سر توپ خالی کردیم،
وقتی آن ضربه سر چکشی بر خط دروازه کامبوج فرود آمد ، دلهره این را داشتیم که به تور مینشیند یا توسط گلر مهار میشود و توی کسری از ثانیه تماام ادعیه هایی که مادربزرگهامان از کودکی در گوشمان نجوا کرده بودند را قطااار کردیم
از امن یجیب بگیر تا چهارقل و ان یکاد و چه و چه و …

شادی گل امپاپه ای تو را اما ….
بعد ها در تصاویر آهسته دیدیم،
چون در آن لحظه تمام اهالی دیارت،
زن و مرد ،
خود یک محمد بودند
و هر کسی به سبک خودش خوشحالی میکرد.

دندانهایت که به هم چسبیدند،
مشت هایت که مقابل صورت گره شدند،
خطوطی که به غیرت بر چهره ات افتاد و رگهایی که بر گردنت باد کردند
همه و همه بروز آرزوهای بر دل مانده نسلهای فوتبالی پیش از تو بود که در قامت تو ظهور کرد.

محمدجان

اینجا کووچک و بزرگ، پیر و جوان، مرد و زن
نامت را به غرور بر زبان میرانند و برایت ان یکاد میخوانند

تو حالااا
متعلق به همه ای
نه فقط طلحه
نه تنهااا بخش بوشکان و بلوکات
تو نماینده جوانان یک استانی
هممه به وجودت افتخار میکنیم و به داشتنت می بالیم

دیر نیست روزی که در دور نهایی جام جهانی در قطر، غرور شادمانه یک ملت بااشی،

بمانی برایمان قهرمان

سهراب فرخی- نوزدهم مهرماه نود و هشت
.
.
برای پیوستن به گروه خبری اجتماعی دیارمهر در واتساپ و اطلاع از آخرین رویدادهای منطقه بر روی لینک دعوت زیر کلیک کنید:
https://chat.whatsapp.com/Ljd7SLyYeCAJDxQKwzEP1f