غربت در خانه، حال این روزهای رسانه های بخش بوشکان (باز نشر)

دوباره هفده مرداد رسید!
روزی که تمام خانواده رسانه ، چه مکتوب ، چه شنیداری و دیداری و چه مجازی ، از غربت سیصد و شصت و چهار روزه در می آیند و حداقل برای یک روز هم که شده ، تنها در کلام ، یاد می شوند.
هفده مرداد هر سال ، روز خبرنگار است.
خبرنگارانی که تمام طول سال را بی وقفه در تلاشند تا روند جاری اطلاعات قطع نشود. فارغ از هر نظر و عقیده ای ، حزب و جناحی و یا حتی زبانی ، نقطه مشترک تمام خبرنگاران ، پایبندی آنان به جریان مقدس آگاهی است.
اما خبرنگاری در دیار من ، غربتی مضاعف را تجربه می کند!
اینجا نه از مطامع کلان سیاسی خبری هست و نه عواید بخور و نمیر مادی!
عمر رسانه های مجازی بخش بوشکان حالا بالغ بر هجده سال شده است!آری هجده سال از اولین عکس های بارگزاری شده با سرعت لاک پشتی اینترنت کارتی موسوم به dial up میگذرد .
با ظهور و بروز بیشتر رایانه ها و افزایش ضریب نفوذ اینترنت ، اشتیاقی وافر در بین دوستداران رسانه در بخش ایجاد شد. تبدیل وبلاگ ها به وبگاه و تولد گونه گون سایت های مختلف نوید روزهای با شکوهی را در عرصه خبر رسانی می داد.چندین و چند سایت ، فارغ از دردسر ها و مشکلات موجود دغدغه هر روزه شان رساندن خبر های جاری بخش به گوش مخاطبان مشتاق بود.
از دیار مهر ما تا چلپا و بوشکان نیوز ، آسیو و آوای پارسیان، تاور و سلام فاریاب( فاریاب نیوز) و چندین وبلاگ…
اینها همه نوید هوایی تازه در فضای رسانه ای منطقه بود.
اما دیری نپایید که سیر به شدت صعودی رسانه های بخش ، رو به افول گذاشت. ظهور شبکه های اجتماعی سرعت این نزول را بیشتر هم کردند.
هزینه های سنگین پشتیبانی و نگهداری، وقت گیر بودن ،گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی، عدم توانایی رسانه ها در ایجاد مکانیزم درامد زایی،و مهمتر از همه عدم توجه و رغبت مسئولین به انعکاس خبرهایشان ، همه و همه در این رکود شوم دخیل بوده اند.

رسانه ها و خبرنگاران در بخش ما هیچ گاه جدی گرفته نشدند، اگر چه مدام به نشست ها و جلسات شهرستان و استان دعوت می شویم ، اما در مهمترین رویدادهای بخش هم ، مسئولین حضورمان را نه تنها ضروری نمی بینند بلکه انگار زیادی هم هستیم.

شهرداری ها و دهیاری ها ، حاضرند عملکردشان با هزینه های گزاف در صفحات آخر نشریات دست چندم چاپ شود اما اعتمادی به رسانه های درون بخشی ندارند.

شوراهای اسلامی هیچ گاه رسانه ها را محرم جلسات علنی و غیر علنی خود ندانسته اند و گاهی اگر خبری هم درز کرده است ، با بی مهری تمام به مقابله برخواسته اند.

ادارات و سایر ارگان ها هم که هیچ….

تا کی می شود به عکس های بهاری و مناسبت های مختلف پرداخت ،رسانه زنده است به خبر و فرصت و اجازه تحلیل و انتقاد ، اینها را اگر از ما بگیرند ، بهانه ای برای نوشتن نداریم
به هر نحو حالا دیگر سوسویی از چند سایت دیگر مانده که چیزی نمانده رو به خاموشی بگذارند.
رواست که مسئولین دلسوز بخش ،اندیشه ای کنند تا رونقی دوباره بر این سفره بیاید و رسانه جایگاه واقعیش را دوباره بیابد.
روز خبرنگار را به تمام همکاران عزیز و گرامی مان تبریک گفته و آرزوی روزی داریم که دوباره ….