روایت مهدی هاشمی‌نسب از عکس دردسرسازش با خواننده لس‌آنجلسی

مهدی هاشمی‌نسب همیشه و در همه حال «مدیریت» را مشکل اصلی فوتبال ایران می‌داند. او حتی مشکلاتی را که برایش به خاطر عکس با خواننده لس‌آنجلسی پیش آمد، ناشی از همین مشکلات مدیریتی می‌داند. هاشمی‌نسب در گفت‌وگوی بی‌پرده با خبرورزشی توضیحاتی درباره این اتفاق می‌دهد و چیزهایی می‌گوید که شاید هرکسی به زبان نیاورد.

* از لیگ برتر شروع کنیم. بعد از سال‌ها به نظر می‌رسد استقلال و پرسپولیس دوباره با هم برای قهرمانی می‌جنگند. این چقدر می‌تواند لیگ برتر را زیباتر کند؟

خب اول فصل که پرسپولیس شرایط این شکلی نداشت، کمتر کسی فکر می‌کرد بتواند بالا بیاید. خود من هم واقعاً فکر نمی‌کردم دوباره برگردد و به اینجا برسد ولی دیدیم که روز به روز این تیم بهتر شد و الان هم جزو تیم‌های بالای جدول است. قطعاً در نیم‌فصل دوم هم بهتر خواهد شد. اگر استقلال و پرسپولیس قوی باشند، شک نکنید که فوتبال ما هم قوی خواهد بود. شما نگاه کنید دوران خوب فوتبال ما متعلق به زمانی بوده که این دو تیم بهترین‌ها بوده‌اند. همیشه کلی بازیکن خوب در این تیم حضور داشتند و خیلی‌ها از استقلال و پرسپولیس لژیونر شدند. این دو باشگاه جای خاصی در دل مردم دارند و وقتی با هم رقابت می‌کنند، جای خوشحالی دارد. البته سپاهان، تراکتور، فولاد و تیم‌های دیگر هم تبدیل به مدعیان شده‌اند که باعث شد فوتبال پیشرفت کند. به نظر من اگر مدیریت فوتبال درست شود، می‌توانیم پیشرفت کنیم.

* در تمام مصاحبه‌های‌تان می‌گویید مشکل فوتبال ما مدیریت است.

چون واقعیت همین است. چطور در بخش‌هایی از صنعت ما مجبور می‌شویم مدیر وارداتی داشته باشیم، چرا نباید در فوتبال مدیر وارداتی بیاوریم؟ چه ایرادی دارد واقعاً؟ فوتبال که سیاست نیست، ناراحت شوند و بگویند خارجی نیاوریم.

* الان مربیان خارجی با مشکلاتی روبه‌رو هستند، مطمئنید مدیر خارجی بیاوریم خوب است؟

یکی از مشکلاتی که در جذب مربی خارجی داریم، همین موضوع واسطه‌هاست. متأسفانه بعضی‌ها با رقم‌هایی می‌آیند که شاید قیمت‌شان این‌قدر نباشد. این وسط یکسری پول‌ها جابه‌جا می‌شود. متأسفانه این واسطه‌ها هستند و به جرأت می‌گویم شاید به یک مربی، یک میلیارد پول داده باشیم که ۴۰۰ میلیون بیشتر نیارزد. پس ۶۰۰ میلیون بقیه کجا رفته؟ رفته در جیب واسطه‌ها. در بحث بازیکن هم این‌طوری است. متأسفانه این اتفاق‌ها می‌افتد و مدیری نیست که چنین وضعیتی را سر و سامان دهد. بخواهم مشکلات را بگویم که می‌شود یک شاهنامه. همه مشکلات و آدم‌های بد فوتبال را می‌شناسند ولی تیغ رابطه‌ها برنده‌تر از قانون است.

* البته این مشکلات هیچ‌گاه حل نمی‌شود. اخیراً برای شما مشکل پیش آمد، آن هم به خاطر عکسی که با یک خواننده لس‌آنجلسی گرفته بودید…

این هم ضعف مدیریتی است. بین این همه مشکل، فقط به عکس من ‌گیر داده‌اند. بگذار یک واقعیت را بگویم. اگر الان دهه ۷۰ بود و مهدی هاشمی‌نسب آن شرایط را داشت و با خواننده لس‌آنجلسی عکس می‌گرفت، کسی جرأت داشت این حرف‌ها را بزند؟ دارم واقعیت را می‌گویم. آن‌موقع پشتم گرم بود و کسی جرأت نداشت به من ‌گیر بدهد. مورد حمایت مدیران سیاسی باشگاه‌ها بودم و کسی نمی‌توانست چیزی بگوید ولی الان جایی نیستم. البته خدا به من این‌قدر عزت داده که حریف آقایان باشم. کاری هم نکرده‌ام. سعی کردم طوری زندگی کنم که نوک پیکان به سمت من نباشد ولی بابت عکسی که گرفتم، از هیچ بنده خدایی ترسی ندارم. بهتر است جای ‌گیر دادن به این عکس‌ها، فوتبال را درست کنند. فقط عکس من مشکل دارد؟ خیلی از ورزشکاران ملی در رشته‌های دیگر هستند که عکس مبتذل می‌گیرند ولی کسی نیست به آنها چیزی بگوید چون قهرمان ملی هستند. کسی جرأت نمی‌کند به آنها حرفی بزند ولی اگر من همین عکس‌ها را الان بگیرم، کار به جاهای باریک می‌کشد. چون ما نیستیم و باشگاهی نداریم، کسی پشت‌مان نیست‌؛ به خاطر همین در اخبار ۲۰:۳۰ علیه‌مان حرف می‌زنند و نمی‌دانم کمیته اخلاق و کمیته منشور، کمیته تعلیم و تربیت سراغ ما می‌آیند و ‌گیر می‌دهند. می‌خواهند من را به چالش بکشانند ولی الحمدلله از هیچ بنده خدایی نمی‌ترسم، پشتم به خدا گرم است.

* البته یادمان هست که در همان دهه ۷۰ بودند بازیکنان تیم ملی که با خواننده‌های معروف‌تر عکس گرفتند.

بله، چون پشت‌شان گرم بود. آن‌موقع ما یک طوری فوتبال بازی می‌کردیم که اگر دو روز بیرون می‌ماندیم، به چشم می‌آمدیم. من تلاش کردم واقعیت‌ها را در جواب سؤال‌‌تان بگویم. ممکن است بعضی‌ها نظرشان فرق کند ولی من واقعاً اعتقادم این است. حالا اگر کسی هم ناراحت می‌شود، دیگر حرف‌های من را نخواند! متأسفانه وقتی مدیریت مشکل داشته باشد، می‌خواهند ‌گیر بدهند. من یک عکس گرفته‌ام، باید این‌قدر چالش درست کنند؟ فوتبال ما که این‌قدر مشکل دارد، حالا عکس ما با فلان خواننده شده چالش اصلی‌اش؟ خب می‌دانید حسنش این است که دو روز مصاحبه می‌کنند و تیتر می‌شوند و همان مصاحبه‌ها را قاب می‌کنند که فردا به بچه‌های‌شان بگویند ما در فوتبال پست داشتیم! به قول معروف بگویند ما عددی بودیم برای خودمان!

* سؤال آخر هم درباره تیم امید است. شما امیدی به صعود این تیم به المپیک ریو دارید؟

اول از همه بگویم ما تیم‌های بهتر از این تیم داشتیم که حذف شدند و به المپیک نرفتند. روز اولی که درباره تیم امید حرف زدم نیز همین را گفتم. متأسفانه ما در فوتبال پایه، با قدرت‌های دیگر فاصله زیادی داریم. رقبا خیلی سرمایه‌گذاری می‌کنند. از سویی شما می‌بینید که تا روز آخر سفر تیم ملی، همه برای موفقیت این تیم همدل نیستند. متأسفانه این مشکل را داریم. اگر مشکلی هست، از دریچه منفی به آن نگاه می‌شود. من خیلی دوست دارم این تیم موفق شود و بعد از ۴۰ سال به المپیک برود ولی راستش امید زیادی به موفقیت‌شان ندارم!