گاز ، توسعه و زخمی که می ماند… + تصاویر

در گذشته ای نه چندان دور ، آن روزهایی که روستا ، روستا بود و اینقدر رنگ و بوی آهن و سیمان نگرفته بود شاید رسیدن به امکانات زندگی آسان برای مان آرزویی محال می نمود.

آرزوهایی که به لطف زمان ، این روزها ابزار پیش پا افتاده ای هستند که زندگی بدون آن ها را محال می پنداریم.

البته رسیدن به این سطح از زندگی همیشه خوشایند نبوده و گاه برایشان هزینه های گزافی پرداخته ایم  که گاهی غیر قابل اجتناب و ناگزیر بوده است.

این روزها در پرده ای تازه از توسعه ، روستایی که روزی گرمایش زمستانش و آتش زیر اجاقش را از خشکیده های درخت و… مهیا می نمود دارد صاحب گاز شهری می شود.تغییری که زخم عمیق و البته به ظاهر خوشایندش بر پیکر خیابان ها و کوچه های روستا را می توان حس کرد. گرد و غباری که برمی خیزد ، چاله هایی که متولد می شوند و … همه و همه هزینه هایی است که با مرور زمان یا التیام می بخشند و یا به آن ها عادت می کنیم. هزینه هایی که باید برای توسعه بپردازیم

اما این مهمان تازه بیشتر از زخم ها ، زخمی افزون نیز بر تن طبیعت بی رمق مان گذاشته ، زخمی کاری که نه قابل پذیرش است و نه غیر قابل اجتناب . تخریب بی رویه طبیعت شمال روستا را به هیچ بهانه ای نمی توان پذیرفت .هزینه ای که شاید بتوان از آن بوی سودجویی و منفعت طلبی هم استشمام کرد.

شرکت محترم پیمانکار ، درست مسیری را برای عبور خط لوله خود انتخاب کرده است که تجاوزی دوگانه را موجب می شود، تجاوز به حریم جاده و مهم تر از آن تجاوز به طبیعت.

تپه هایی که سرسبزی شان صفای بهاری جاده ورودی روستا بود ، به لطف ایشان تخریب و چهره ای خشن و نا زیبا از آن به جا مانده است. در حالی که می شد مثل بسیاری از پروژ های کلان  ، زمین مورد نظر در قسمت شرقی جاده خریداری – در نقاطی که زراعی است و مالک حقیقی دارد- و مورد استفاده قرار گیرد.

دردناک تر از این اقدام سکوت عجیب مسئولین در برابر این اقدام است . این که چگونه توانسته اند مجوز این اقدام را از منابع طبیعی اخذ کنند خود سوالی است که باید حتما پاسخی برایش پیدا شود.

علاوه بر منابع طبیعی در این مورد به خصوص مسئولین محلی هم در انجام وظایف اخلاقی خود کوتاهی کرده اند ، گویی اینکه اخذ مجوز از ارگان های مربوطه مسئولیت قانونی را از عهده ایشان ساقط کند ولی انتظار می رفت برای حفظ طبیعت خیلی زودتر از این موضوع پیگیری می شد.

حالا اما شاید برای نجات تپه های پر از خاطره آن منطقه دیر شده باشد اما شاید بتوان از ظرفیت این شرکت ها برای بهینه کردن و ترمیم آن منطقه استفاده کرد.